اینجا رو سالم ترین جا دیدم...
لااقل آدمیت(!) توش تنفس میشه...
به حال خفگی رسیدم...
چی میشد به جای اینجا و این حال و هوا، مدینه میهمان بودیم و رسول خدا پذیرامون!؟
بذار با پای دلمون قدم بزنیم به اون دیار؛
قصد زیارت میکنی و به شوق زیارت قدم می زنی...
از دارالایمان رد میشوی و به آستان مقدس حریم نبوی نزدیک و نزدیک تر ...
گفته اند از آداب زیارت، کوتاه قدم برداشتن است و با تکبیر و تحمید بزرگی این مکان و مقام را یادت می آوری!
به باب حرم می رسی...! فرقی نمی کند،تو از باب 17،من از باب 10 و آن یکی باب 39...مهم حضور است...
گفته شده که بایستی و سلامی عرضه کنی؛ با ادب و نهایت احترام...
السلام علیک یا نبی الله و حبیبه...
و زمزمه کن...حتی به دور از رسم زبان خاصی...با زبان دلت...با او سلام کن...پدر امت اینجاست!
و اینجا می گویند اگر اشکی از چشمانت جاری شد نشان پاسخ است...
حتی قدم زدن هم خودش هوایی دارد...ببین و آهسته زیر لب زمزمه کن...
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و فرجنا بهم...
استغفرالله الذی لا اله الا هو،الحی القیوم،لا تملک لنفسی نفعا و لا ضرا و لا حیاتا و لا مماتا و لا نشورا،الهی العفو...
می خوانی و با خدا و رسولش دعا می کنی و استدعا داری!
حال می کنی...
دلت پر می شود از محبت آنها و بغض دشمنان رسول خدا و فرزندان رسول خدا...
به...
باران هم زد...
خدا رو شکر...
باران بهانه ایست برای استجابت...
اللهم عجل لولیک الفرج
همچنان در انتظار دریافت نوبتیم...جسارت ما رو ببخشند دوستان به بزرگی خودشون
